W świetle gwiazd, pod srebrnym księżycem blask,
Gdzie marzenia snują się jak mgły nad rzeką,
Dwa serca w takt biją, nieznane im strach,
W miłości ocean, co nie zna brzegu.
W oczach ma świat, co jeszcze nie znał łez.
Ona, jak wiosna, co zimę w sercach zmienia,
W jej uśmiechu tajemnica – to miłości sens.
Razem, przez życia zawiłe, dzikie ścieżki,
Przez burze i słoty, co los na nich rzuca.
Ich miłość to tarcza, co chroni przed nieszczęściami,
To siła, co daje im wiatr pod skrzydła, wznosząca.
Kliknij i wydrukuj albo zapisz na dysku wybrane projekty
W szeptach nocnych, pod płaszczem ciemności skryci,
Dzielą się marzeniami, co z serc ich płyną.
Na kartach losu, razem zapisują przyszłość,
Gdzie każde „kocham” to obietnica, co się spełnia.
Na drodze, co przed nimi rozpościera się szeroka.
Ich kroki, choć lekkie, zostawiają ślady głębokie,
Bo miłość to podróż, co nie zna końca, wieczna i pokorna.
Niech więc młodość ta, w miłości zaklęta,
Niech płomień, co w sercach młodych goreje,
Będzie przypomnieniem, że miłość to siła niezmierzona,
Co przetrwa wszystko, co złączy dwa serca – i trwa wiecznie.
Gdzie cienie skrywają się za dnia blaskiem,
A gwiazdy nocą świecą jak latarnie w mroku,
Tam serca dwa, w młodzieńczym uniesieniem zaskoczone,
Tańczą w rytm uczuć, co ich wiedzie przez życia kroku.
Przez świat idzie śmiało, z miłością jako swym mieczem.
Ona, jak melodia, co wiatr niesie po dolinach,
W jego życiu gra nuty, co brzmią jak najpiękniejszy wiersz.
Pod baldachimem gwiazd, na łące z marzeń utkanej,
Dzielą sekrety i śmiechy, w serdeczności spleceni.
W ich spojrzeniach iskry, co płoną jaśniej niż ognie,
To opowieść miłosna, co w sercach młodych rozpłomieniona.
Wiatr, co ich imiona po niebie roznosi,
Zna tajemnicę ich uczuć, głęboką i prawdziwą.
W ich świecie, gdzie każdy dzień jest obietnicą,
Miłość to kompas, co prowadzi ich przez burze i ciszę.
Stanie się opowieścią, co pokolenia przetrwa.
Gdzie słowa „kocham” to więcej niż echo w pustyni,
To most, co łączy dwa światy, w harmonii trwający bez końca.
W tym wierszu, co z serca płynie, niech każdy znajdzie nadzieję,
Że miłość jest siłą, co daje życiu sens.
Niech młodzieńcze serca, co w miłości biją,
Pamiętają, że to uczucie jest jak gwiazda – niegasnące światło w ciemności.
W krainie, gdzie słońce całuje morze o świcie,
Gdzie gwiazdy szepczą tajemnice nocy cichej,
Tam serce młode, pełne marzeń i nadziei,
W miłości odnajduje swoje miejsce, swoje przeznaczenie.
W jej oczach odnajduje paletę najczystszych barw.
Ona, poetka duszy, co słowami tka obrazy,
W jego sercu znajduje wiersze, co rymują się z gwiazdami.
Razem, pod płaszczem nieskończoności, wędrują przez życie,
Przez pola złote i lasy, gdzie echo niesie ich śmiech.
W miłości, co jak rzeka, nieustannie płynie,
Odkrywają tajniki świata, z każdym dniem coraz bliżej siebie.
Ich historię pisze wiatr, co wśród liści szumi,
I księżyc, co śledzi ich kroki, delikatny i blady.
To opowieść o dwóch sercach, co złączone miłością,
Śmieją się do gwiazd, nie bojąc się żadnych wyzwań.
Stanie się przypowieścią o sile, co przemienia świat.
Gdzie „kocham” to nie tylko słowo, ale obietnica wieczna,
Most między duszami, co w harmonii wspólnie biją, bez końca.
W tym poemacie, niech każdy młody duch odnajdzie ukojenie,
Że miłość jest podróżą, w której warto się zgubić.
I choć droga ta bywa kręta, pełna niespodzianek,
To właśnie miłość jest kompasem, co do szczęścia prowadzi.
Jeśli spodobały Ci się nasze propozycje sprawdź też pozostałe.